listek-1

"Na początku świata mało było niesprawiedliwości.Każde kolejne pokolenia dokładało maleńką cegiełke od siebie,sądząc,że nie ma to znaczenia, i sami widzicie jaki świat jest teraz..."

Zasadził dziadek RÓŻĘ w ogrodzie
Inny kwiat rosnąć w nim nie był godzien.
Wyrosła RÓŻA smukła i duża,
Gotowa wszystko wonią odurzać,
Okryta cała liści przepychem,
Zwieńczona ciemno-krwawym kielichem,
Co się do słońca wdzięcznie otworzył.
Dziadek w zachwycie rzekł: Jam cię stworzył,
Swoim talentem uczynił piękną,
Przy tobie inne RÓŻE ...???... wymiękną !
(Tu mógłbym zwieńczyć wątek tematu,
Niestety dziadek zapragnął światu
Zaprezentować swą piękną RÓŻĘ,
Skoro mam powód - wątek przedłużę).
Przesadził dziadek RÓŻĘ z ogrodu
(Ze wzmiankowanych wyżej powodów)
Do parku, po czym w krzakach ukryty
Jął obserwować Świata zachwyty.
Wpierw nikt z przechodniów nie dostrzegł RÓŻY.
A to ci ślepcy - dziad się oburzył,
Lecz czekał dalej aż kwiat ujrzała
Pani, co z pieskiem spacerowała.
Ta rozpłynęła się w swych zachwytach,
Za to jej piesek - skarlały brytan
Nogę swą RÓŻY uniósł w salucie,
Oddał honory, a potem uciekł.
Nim dziadek wyrwał się z osłupienia
- Świat jakoś RÓŻY nie chciał doceniać -
Zdeptała RÓŻĘ dzieci gromada
(Tędy gonitwy tor im przypadał)
Przebiegły szybko - jak gromu mgnienie,
Z RÓŻY zostało tylko wspomnienie.
Jakiś jegomość z ławki pobliskiej
Rzekł:Brak tej RÓŻY - dla parku - zyskiem
Zresztą, mężowie oraz niewiasty,
Większość RÓŻ tutaj to zwykłe chwasty
Trzeba by przejrzeć owych RÓŻ dużo
By znaleźć RÓŻĘ, która jest RÓŻĄ
To koniec bajki, z worka banałów
Wyciągam truizm - zamiast morału:
Świat, choć z nadzieją w krzakach się skrywasz,
Nie zadowoli twych oczekiwań.

Na złocistej fajerce

Spalę różową różę

Czarne pióreczko kurze

I jedno ludzkie serce

Nikogo nie otruję,

Nikogo nie zabiję,

Serce to jest niczyje

Jest ono tylko-moje

Gołębia nie zaduszę,

Me czary są bezkrwawe

W czarodziejską potrawę

Wrzucę mą własną dusze

                                                         M.P.Jasnorzewska

Moja miłość przeszła w wicher

                                       Wiosenny-

W wicher wiosenny-me szaleństwo

                                      W burzę-

W burzę-moja rozkosz w dreszcz

                                        Senny-

W dreszcz senny-moja wiosna

                                        W róże-

Z wichru spłynie moja miłość nowa-

Miłość nowa-z burzy szał wystrzeli-

Szał wystrzeli-sen rozkosz wychowa,

Wiosna wstanie z różanej kąpieli

                                                                M.P.Jasnorzewska

Ten wierszyk dzisiaj dostalam od pewnej osobki=)

Świat wydawał się szarym kotem spacerującym po rynnie kot dumny indywidualista ciągle sam zawsze sam. Jednak odkąd Ciebie w życiu mam.Już nie będe nigdy sam...